Życie miało na Czerwonej Planecie wszystko, czego mu do szczęścia potrzeba, a więc wodę i całą masę pożywnych minerałów, także nietoksyczne środowisko. Tak wynika z analizy pierwszej próbki wnętrza jednej ze skał, którą przeprowadził łazik Curiosity Na Ziemię dotarły pierwsze wyniki z pokładowego laboratorium Curiosity. Naukowcy ustalili, że badana skała osadowa powstała w środowisku wilgotnym i sprzyjającym życiu. Zidentyfikowali m.in. siarkę, azot, wodór, tlen, fosfor i węgiel. Wygląda na to, że rację miał niestrudzony tropiciel kanałów i obcej cywilizacji na Marsie – Percival Lowell, który twierdził ponad sto lat temu, że marsjański klimat jest „przyjemnie chłodny i wilgotny jak na południu Anglii”. Niestety pomylił się o 3-4 mld lat, bo – jak wynika z wtorkowego komunikatu NASA – tyle minęło od czasu, gdy Mars przypominał żyzną Ziemię. – Na fundamentalne pytanie, czy na Marsie mogło istnieć środowisko sprzyjające życiu, możemy już odpowiedzieć, że tak – mówił na konferencji prasowej we wtorek szef naukowy misji Curiosity Michael Meyer.
To pierwsza w dziejach analiza wnętrza marsjańskiej skały, w której zakonserwowały się ślady pradawnego klimatu i środowiska. Curiosity wylądował na początku sierpnia zeszłego roku na dnie krateru Gale’a. W grudniu dotarł do regionu nazwanego Zatoką Yellowknife (jest taka też na Ziemi – w Kanadzie). Zaparkował w lekkiej depresji, która na oko przypomina dno pradawnej rzeki, jeziora lub sadzawki – jest popękana niczym zeschnięty muł. To tu wybrano cel pierwszego wiercenia. 8 lutego wiertło Curiosity wwierciło się w płaską skałę „John Klein” (to imię jednego z menedżerów misji zmarłego w 2011 r.), zagłębiło się na 6,4 cm, przebijając rdzawą warstwę powierzchniową i odsłaniając szare wnętrze. Wybrany stamtąd skalny proszek trafił do pokładowych przyrządów SAM oraz CheMin. Skała okazała się rodzajem scementowanego mułu, zawierała minerały ilaste i siarczanowe, które miliardy lat temu tworzyły się w wilgotnym środowisku. Iły są bowiem produktem reakcji wody oraz minerałów skał magmowych, takich jak oliwin. Obecność siarczanu wapnia sugeruje zaś, że wszystko odbywało się w środowisku o odczynie neutralnym lub lekko zasadowym, a więc sprzyjającym życiu.
Coraz bardziej palące staje się pytanie, co takiego i dlaczego stało się z Czerwoną Planetą, że zamieniła się w mroźną pustynię z klimatem bardziej surowym niż w naszej Antarktydzie? Naukowcy planują, że Curiosity spędzi jeszcze trochę czasu w Zatoce Yellowknife, próbując powtórzyć badania, a za kilka tygodni ruszy w stronę wzgórza Mont Sharp w centrum krateru Gale’a, którego zbocza są przeglądem geologicznej historii planety.