Spółka generalnego wykonawstwa Moris Polska zakończyła budowę najnowszego polskiego teatru.
Chodzi o Teatr KTO, który został wybudowany przy ul. Jana Zamoyskiego 50 na krakowskim Podgórzu. Otwarcie teatru zaplanowano na dzień 6 września br. Działalność placówki zainauguruje spektakl „Teatr otwarty”. Obiekt zaprojektowano dla 160 widzów.
Do pieczołowitego odtworzenia neobarokowej fasady wzniesionego w latach 1887-1889 Przytułku Zgromadzenia Św. Wincentego á Paulo posłużyły jego archiwalne fotografie z lat 20. ubiegłego wieku. Projekt Teatru KTO spotkał się z entuzjastycznymi recenzjami środowiska architektonicznego i artystycznego. Projekt ten łączy historyczną fasadę z jej awangardowym zapleczem z olbrzymimi przeszkleniami.
Wybrane aspekty budowy teatru relacjonuje kierownik budowy z ramienia Moris Polska Rafał Grzesik: „Cały obiekt, czyli budynek teatru i jego ogród sensoryczny łączą w sobie historię tego miejsca oraz najwyższego stopnia nowoczesność. Olbrzymiej pieczołowitości wymagało odtworzenie pod kontrolą służb konserwatorskich neobarokowej fasady niegdysiejszego Przytułku Zgromadzenia Św. Wincentego á Paulo. Każdy łuk, każdy szczegół tej ściany wymagał indywidualnych szalunków. Z drugiej strony całość terenu i obiektu nosi wszelkie znamiona tzw. inteligentnych budynków. Jest to obiekt i teren »samopilnujący się« poprzez rozbudowane systemy monitoringu i dozoru. Dużą atrakcją teatru są jego olbrzymie przeszklenia, na które składają się zarówno ściany, jak i dach. Ten ostatni nosi w sobie element rozsuwany nad salą teatralną. Jest to nowatorska i prototypowa konstrukcja wykonana na nasze zamówienie. Design i koncepcja techniczna olbrzymiego rozsuwanego okręgu w szklanym dachu przypomina migawkę aparatu fotograficznego. Cały budynek jest przystosowany do działań artystycznych – nie ma w nim klasycznej sali ze stacjonarnymi fotelami. Jest to otwarta przestrzeń teatrum, które może dziać się wszędzie począwszy już od foyer, poprzez salę główną, aż po górne piętro. Ruchome blaty umożliwią scenografom skonfigurowanie przestrzeni artystycznej praktycznie w całym teatrze”.
