Willa w pięknej, zielonej dzielnicy domów, w dużym mieście – ale z dala od gwaru, tłoku i hałasu aut. Taka posiadłość to marzenie niejednego i takie też nieruchomości uzyskują bardzo wysokie wyceny – zwłaszcza jeśli wyróżnia ja zabytkowy/historyczny charakter i jednocześnie wysoki standard. Zabytkowe wille to nieruchomości, za które w miastach takich jak Wrocław, Kraków, Warszawa, Poznań płaci się po kilka milionów złotych – oczywiście jeśli są to obiekty po generalnych remontach.

Z danych ofertowych WGN wynika, że ceny takich domów są przynajmniej o 30 – 40 proc. wyższe od stawek średnich w segmencie domów jednorodzinnych. Górna granica nie jest określona. Zdarzają się oferty z cenami nawet po blisko 20 tysięcy złotych za metr kwadratowy. Generalnie jednak w ośrodkach takich jak Wrocław, Warszawa, Kraków, Poznań, Trójmiasto, średnie stawki w segmencie domów z rynku wtórnego wynoszą około 4000 – 5000 zł/mkw. Warszawa jest nieco droższa. Jeśli natomiast chodzi o atrakcyjne wille – tu wyceny „zaczynają się” od przynajmniej 6000 – 7000 zł/mkw. Jeśli więc ktoś chciałby mieć te 200 metrów kwadratowych takiej nieruchomości, będzie musiał zapłacić przynajmniej około 1,2 mln zł, choć często jest to zdecydowanie więcej.

Poniżej kilka przykładów. Jak zauważymy, premiowane są nie tylko największe rynki mieszkaniowe, ale również mniejsze miejscowości, o ile wyróżnia je piękne położenie, atrakcyjna przyroda. Wille w uznanych kurortach stanowią oczywiście również bardzo drogą ofertę.

Przykładowe ceny nieruchomości typu willa, posiadłość, z rynku wtórnego:

– Posiadłość z XIX wieku w Długopolu – Zdroju została wyceniona na 1,2 mln zł.
– Posiadłość z XIX wieku w miejscowości Ramlewo, koło Kołobrzegu – 5 mln zł. Stawka za metr kwadratowy tej rezydencji to ponad 6300 zł.
– Wrocław – nieruchomość w willowej dzielnicy Zalesie, gruntownie wyremontowana willa z basenem w środku. Cena: 4 mln zł za 220 mkw., co daje cenę metra kwadratowego wynoszącą 18 tys. zł. 1
– Kraków: 180 – metrowy dom w Olszy, cena: 1,35 mln zł, czyli po 7500 zł/mkw.
– Okolice Krakowa: posiadłość w stylu dworku ziemiańskiego, wyceniona na blisko 4,5 mln zł za 514 mkw. (pow. działki 18300 mkw.), co daje cenę wynoszącą ponad 8700 zł/mkw.

Jak więc widzimy – rozpiętość cenowa nieruchomości typu posiadłość, willa może być naprawdę spora. W naszym zestawieniu najwyższą stawkę za metr kwadratowy uzyskała willa we wrocławskiej dzielnicy Zalesie, która jest jedną z willowych lokalizacji w mieście.

Właśnie takie osiedla na dużych wielkomiejskich rynkach są bardzo drogie. Tego typu rejony można określić jako tzw. zielone enklawy, które cechują się z jednej strony względnie dobrym położeniem i skomunikowaniem, dzięki czemu mieszkaniec nie ma poczucia życia na obrzeżach, z drugiej jednak strony gwarantują odpoczynek od miejskiego ruchu i hałasu, a często także obecność terenów zielonych, rekreacyjnych. To tam spotykamy piękne wille i rezydencje, często o charakterze zabytkowym. Przykłady? We Wrocławiu można wymienić choćby Oporów, Zacisze, Karłowice, Biskupin, w Warszawie Anin, Saska Kępa, część Mokotowa oraz rejony podmiejskie – np. Sękocin, w Krakowie – Olsza, Wola Justowska.

Cechy willi i preferencje na rynku domów

Na koniec kilka zdań poświęćmy omówieniu cech, które powinna posiadać prawdziwa willa, oraz trendom widocznym aktualnie na rynku domów jednorodzinnych.

Co rozumiemy przez pojęcie willa? Wywodzi się ono z antyku. W starożytnym Rzymie w willach mieszkali patrycjusze. Obecnie willa to nic innego, jak duży, wygodny i prestiżowy dom wolnostojący, położony na dużej działce, otoczony pięknym ogrodem z elementami małej architektury. Willę wyróżnia oczywiście także wysoki standard, a więc np. wykończenie materiałami wysokiej klasy – np. wyższej jakości drewno, kamień, marmur itp. W środku willa powinna mieć obszerny hall z wyjście ma wielki salon, z kominkiem i przeszkleniami od strony ogrodu oraz wyjściem na taras (tarasy powinny być też na wyższych kondygnacjach). Willa powinna mieć pomieszczenia dedykowane różnym aktywnościom – np. gabinet do pracy, garderobę, pokój do rozrywki – np. salonik telewizyjny, bilardowy, siłownia, sauna. Koniecznym standardem jest kilka sypialni i pokojów do aktywności dziennej.

Najważniejsza jednak rzecz, bez której nie ma mowy o willi, to powierzchnia. Co obecnie znaczy w Polsce określenie duży dom? Wiele się w tej sprawie zmieniło. Jeszcze w latach 90′ standardem było około 180 – 200 metrów kwadratowych. Dziś jest to raczej 130 – 150 mkw. Kupujący oraz budujący na własny użytek wolą domy nieco mniejsze, jako tańsze w utrzymaniu. Rośnie popularność tanich domów kompaktowych, czyli mniejszych niż 100 mkw. Z kolei duże domy wielopokoleniowe, budowane są rzadziej. Nie chodzi tylko o koszty – taka zmiana trendów wynika ze zmian natury obyczajowej i ewolucji stylu życia. Większa mobilność, mniejsza dzietność, czy życie w pojedynkę jako tzw. singiel – te elementy sprawiają, że duże domy są mniej potrzebne. Na tym tle bezapelacyjnie powinny się wyróżniać posiadłości, wille, rezydencje – jako właśnie duże obiekty. Absolutne minimum w tym przypadku to 200 – 250 mkw.

Marcin Moneta – komercja24

W trakcie budowy Zarządcy Centrum zadbali o rewitalizację Parku Ulricha. Teraz przyszedł czas na szklarnie zlokalizowane naprzeciwko centrum handlowego. Wola Park, w porozumieniu z konserwatorem zabytków, rozpoczął proces renowacji oraz rewaloryzacji tych zabytkowych obiektów.

Wiosną 2018 roku szklarnie staną się dla mieszkańców dzielnicy nowym miejscem spotkań i będą pełnić trzy funkcje: społeczną, edukacyjno–rozrywkową oraz gastronomiczną.

Decyzja o renowacji szklarni zapadła nie tylko ze względu na potrzebę remontu opuszczonych budynków. Szklarnie po modernizacji mają uatrakcyjnić przestrzeń miejską oraz stać się miejscem spotkań mieszkańców Woli i Warszawy. Wszystkie prace objęte zostały opieką konserwatorską. Wola Park uzyskał również prawomocne pozwolenia na budowę.

– Dzięki rewitalizacji zabytkowych szklarni, mieszkańcy stolicy będą mieć kolejny ciekawy punkt na mapie Warszawy, w którym będą mogli spędzać wolny czas. Planujemy otworzyć tu m.in. kawiarnie, restauracje oraz miejsce spotkań sąsiedzkich. Pragniemy, by szklarnie stały się jednym z najatrakcyjniejszych miejsc na Woli – przekonuje Dagmara Pozowska, dyrektor centrum handlowego Wola Park.

Celem projektu jest nadanie obszarowi reprezentacyjnego wystroju oraz włączenie go do tkanki miejskiej dzielnicy Wola.  Zmodernizowana zostanie też Willa Ulricha, w której w 2017 roku otworzy się restauracja.

Według danych Narodowego Instytutu Dziedzictwa w rejestrze zabytków w Polsce, w grudniu 2015r. wpisanych było70188 nieruchomości. 2/3 z nich jest w złym stanie, a około 5 tysięcy wymaga wręcz natychmiastowej renowacji. Środki pochodzące z budżetów miast nie są wystarczające na pokrycie niezbędnych remontów. Co stanie się z tymi budynkami, jeśli prac nie będzie można współfinansować ze środków uzyskiwanych z ekspozycji reklam tak, jak to miało miejsce do tej pory? Jakie skutki w kwestii renowacji zabytków mogą nieść niedoprecyzowane zapisy ustawy krajobrazowej?
Obowiązująca od 11 września ubiegłego roku ustawa krajobrazowa oznacza spore zmiany w branży reklamowej. Część reklam zwyczajnie będzie musiała zniknąć. Jeśli rewolucja dotknie wielkopowierzchniowe reklamy, instalowane na budynkach podczas ich remontów, może okazać się, że zabraknie środków na restaurowanie nieruchomości. Konserwacje czy wręcz odbudowy są niewątpliwie potrzebne. Zauważają to przede wszystkim sami mieszkańcy miast – z badań przeprowadzonych przez GfK Polonia wynika, że aż 96% Polaków dostrzega potrzebę renowacji budynków w ich miastach. 68% ankietowanych jest przekonane, że władze przeznaczają niewystarczające środki na remonty nieruchomości w centrach metropolii. Koszt samej dokumentacji technicznej dużej zabytkowej kamienicy może sięgać nawet 1 miliona zł, a remont fasady wraz z zabytkowymi zdobieniami lub rzeźbami często przekracza budżet 3 milionów zł. Są to niebagatelne kwoty, dlatego też potrzebne są na nie odpowiednie środki.

Pomocna reklama

Sektor prywatny do tej pory podejmował działania wspomagające pozyskanie środków na konieczne do wykonania prace. W Krakowie, z reklam umieszczonych na 8 remontowanych kamienicach na Rynku Głównym, do samego Urzędu Miasta trafiały miesięcznie ok. 74 tysiące zł. Właściciele kamienic na ten cel otrzymywali miesięcznie kwoty na poziomie 170 tysięcyzł. Kraków nie jest odosobnionym przypadkiem. W Warszawie kampanie reklamowe przeprowadzone na kamienicy z 1955r. zlokalizowanej na rogu al. Solidarności 82a i Jana Pawła IIw przeciągu 3 lat przyczyniły się do zebrania środków na remont elewacji – fundusze tak zebrane to prawie 3 miliony zł. W Poznaniu, dzięki wpływom z reklamy, elewacja na kamienicy przy skrzyżowaniu ulic św. Marcin i Ratajczaka została odnowiona – koszt tego przedsięwzięcia wyniósłok. 500 tysięcy zł netto. To samo było w przypadku kamienicy przy ul. Marcinkowskiego 20, gdzie wydano 60 tysięcy zł. Idąc dalej, w Gdańsku ze środków z ekspozycji 9 reklam wyremontowano aż 27 kamienic. Szacowany wpływ z reklam wyniósł tam ok. 2,5 miliona zł. Przykłady wykorzystania funduszy pochodzących z ekspozycji reklam można mnożyć, gdyż takie same praktyki zastosowano także między innymi we Wrocławiu, Szczecinie, Katowicach czy Łodzi.

Pokrywanie kosztów renowacji za sprawą tego typu funduszy tak naprawdę jest powszechne na całym świecie. Wśród zagranicznych przykładów można wymienić centrum Barcelony, Schody Hiszpańskie i kościół świętej Trójcy w Rzymie, gmach Opery w Paryżu, neogotycki kościół Votivkirche w Wiedniu. Reklama wielkoformatowa pojawiała się też podczas robót budowlanych w Watykanie, Wenecji , Los Angeles, Kolonii, Berlinie, Madrycie i wielu innych metropoliach.

Ważne dla tego typu przedsięwzięć są zasady, którymi winno się kierować. Przede wszystkim jest to cel działań, czyli pozyskanie konkretnych środków na remont nieruchomości. Istotne jest określenie czasu w jakim reklama może być eksponowana i przestrzeganie tego, ponieważ zauważalnych było wiele przypadków,w którychdochodziło do nadużyć i celowego przedłużania prac remontowych, tylko po to, by pozyskać większe sumy. Nie można również zapomnieć o estetyce – reklama nie może dominować nad formą obiektu architektonicznego, na którym ma być umieszczona. Władze niektórych miast na świecie jasno określają jaki odsetek powierzchni siatki powinien być odwzorowaniem elewacji odrestaurowywanego budynku, a jaki przeznaczony jest ściśle dla reklamodawcy. Patrząc na dobre praktyki, w Wiedniu 60% siatki przykrywającej elewację kościoła Wotywnego stanowiło jej odwzorowanie, w Rzymie było to 50% ściany kościoła – komentuje Joanna Szlemińska, Prezes OIGRW.

Na podstawie obserwacji światowych tendencji można wysnuć wniosek, że współfinansowanie renowacji budynków przez ekspozycję reklamy nie jest niczym niezwykłym, a wręcz pożądanym. Warto zatem aby i w Polsce zostało to w przemyślany sposób unormowane.

Co przyniesie nowe prawo?

Nowe ustawodawstwo daje w Polsce dużą swobodę samorządom i to właśnie od nich wiele zależy. Narzędziem do lokalnego uregulowania obecności reklam w przestrzeni publicznej, poza ustawą, będzie kodeks reklamowy, nad którym część miast już pracuje.Z opinii ekspertów wynika, iż samorządy lokalne powinny podejmować dialog z instytucjami takimi, jak Ogólnopolska Izba Gospodarcza Reklamy Wielkoformatowej, celem wypracowania najlepszych praktyk dotyczących warunków umieszczania siatek reklamowych, w tym między innymi kwestii maksymalnego czasu ekspozycji. Pozwoli to zapobiegać nadużyciom, jakie miały do tej pory miejsce.

Uregulowanie kwestii związanych z funkcjonowaniem reklamy w przestrzeni publicznej jest bezsprzecznie potrzebne. Do tej pory, ze względu na brak stosownych regulacji dopuszczano się wielu poczynań, które nie służyły branży. Zarówno właściciele nieruchomości, jak i sami reklamodawcy wykorzystywali to, przez co potęgowana była niechęć społeczna, a w konsekwencji odbijało się to na wszystkich podmiotach, również tych, działających zgodnie z prawem. Kodeks reklamowy uchwalany na poziomie samorządów jest istotnym krokiem do uporządkowania roli i obecności reklamy w krajobrazie miejskim. Ważne, by stanowił kompromis pomiędzy wszystkimi zaangażowanymi stronami: urzędem miasta, biznesem reklamowym i społecznością lokalną – tłumaczy Szlemińska.

 Wiele mówi się o chaosie w przestrzeni miejskiej, ale 40% respondentów wspomnianych już badań mimo wszystko uważa, że reklamy wielkoformatowe sprawiają, że miasto staje się bardziej kolorowe i wręcz ładniejsze. Blisko 2/3 ankietowanych nie ma nic przeciwko temu, by były one umieszczane na budynkach. Ważna jest też informacja, iż 30% osób, które nie zgodziłyby się na umieszczenie reklamy na swoim budynku mieszkalnym, zmieniłoby zdanie pod warunkiem, że proces ten byłby kontrolowany przez właściwe urzędy, nadzorujące remont budynku, który realizowany byłby ze środków w ten sposób pozyskanych.

Współpraca pomiędzy sektorem prywatnym, a przedstawicielami poszczególnych miast wymaga przyjaznego spojrzenia na korzyści płynące z reklamy wielkoformatowej, likwidacji barier i pomocy ze strony administracji miast. Każdego roku zdobyte fundusze pozwolą prowadzić prace remontowe na dwukrotnie większej liczbie obiektów, dzięki czemu uratowane zostanie wiele zabytków, którymi będziemy mogli szczycić się na arenie międzynarodowej.

Informacja prasowa – 365 PR