Centralną Izbę Przyjęć oraz Pracownię Rezonansu Magnetycznego otwarto w Szpitalu im. Stanisława Leszczyńskiego w Katowicach. Łączna wartość inwestycji to ponad 30 mln zł. Budowa izby przyjęć wraz z oddziałami łóżkowymi trwała od listopada 2010 r. Całkowity koszt inwestycji wyniósł 24 mln zł. Dotacja przekazana przez organ założycielski – województwo śląskie – wyniosła 20 mln zł, a środki własne szpitala to blisko 4 mln zł. Centralna Izba Przyjęć zapewni pacjentom o wiele lepszy komfort podczas przyjmowania do szpitala. W ramach tej inwestycji wybudowano też nowe oddziały – na każdej z trzech kondygnacji przeznaczonych na oddziały onkologiczne znalazły się sale dla chorych – łącznie 72 łóżka. Umożliwi to leczenie większej liczby pacjentów z chorobą nowotworową, bo taki profil rozwija katowicka placówka. Przebudowano też instalacje centralnego ogrzewania, zasilania energetycznego, tlenu medycznego, a także zmodernizowano szpitalny węzeł cieplny wraz z awaryjnymi źródłami zasilania w energię elektryczną. Pracownia Rezonansu Magnetycznego to z kolei inwestycja zrealizowana w ramach Narodowego Programu Zwalczania Chorób Nowotworowych. Szpital wzbogacił się o nowoczesny rezonans magnetyczny. Koszt inwestycji wraz z wyposażeniem to 6,8 mln zł, z czego dotacja ministra zdrowia wyniosła 3 mln zł, zaś środki własne szpitala – 3,8 mln zł. W Pracowni Rezonansu Magnetycznego mogą być wykonywane m.in. badania układu nerwowego, naczyniowego, mięśniowo-szkieletowego. Aparat jest przystosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych, m. in. dzięki możliwości odłączania stołu, na którym wykonuje się badanie, od aparatu, i podjechania nim po pacjenta do poczekalni. Katowicki szpital rocznie przyjmuje 10 tys. pacjentów.

Klub Radnych PO chce pomóc kupcom prowadzącym sklepy na deptaku. We wtorek politycy zaprezentowali trzy pomysły, które mają zachęcić radomian do odwiedzania głównej ulicy miasta. Radni chcą m.in. zwolnić z podatku od nieruchomości grunty, budynki, budowle lub ich części związane z działalnością gospodarczą, stanowiące własność lub będące w użytkowaniu wieczystym przedsiębiorcy, a znajdujące się w ścisłym obrębie realizowanych inwestycji publicznych, powodujących utrudnienia w prowadzeniu działalności gospodarczej. Podatnik korzystający ze zwolnienia nie mógłby oczywiście posiadać zaległości podatkowych wobec gminy.
Inwestycje publiczne, przede wszystkim remonty dróg publicznych w mieście, bardzo często powodują utrudnienia w dostępie do usług świadczonych przez lokalnych przedsiębiorców – mówi Jerzy Zawodnik, radny PO. – Przedsiębiorcy, których nieruchomości znajdują się w ścisłym sąsiedztwie szeroko zakrojonych robót publicznych, narażeni są na utratę klientów, czego następstwem jest utrata części dochodów – dodaje.
Zwolnienie np. kupca z podatku od nieruchomości na czas trwania publicznej inwestycji ma spowodować zmniejszenie kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, a co za tym idzie – pomóc mu przetrwać na rynku. Uchwała spowoduje oczywiście zmniejszenie wpływów z podatku od nieruchomości do budżetu miasta.
Kolejny pomysł na ożywienie centrum miasta to otwarcie dla ruchu ul. Żeromskiego od ul. Traugutta do placu Kazimierza Wielkiego. – Mamy nawet pewną deklarację przedsiębiorców, że będą rozmawiać z właścicielami kamienic, aby ewentualnie w podwórkach zrobić parkingi, chociaż jest to jeszcze pomysł otwarty i dyskutowany. Ważne jest jednak to, że nie wymagałby oddzielnej uchwały – tłumaczy Zawodnik. Ostatnie rozwiązanie to budowa w centrum miasta bezpłatnego parkingu wielopoziomowego. Klub Radnych PO chce wnieść poprawkę do budżetu miasta na przyszły rok, na mocy której zapisano by 500 tys. zł na przygotowanie dokumentacji projektowej takiego obiektu. – Nie chcemy wskazywać żadnego miejsca, najlepiej jeśli prezydent sam to zrobi. My uważamy, że dobra lokalizacja to np. bardzo duży plac po dawnym MDK-u przy ul. Mickiewicza – mówi Zawodnik. – Trzeba pamiętać, że wpływy do budżetu miasta ze strefy płatnego parkowania to około 3 mln zł rocznie. Uważamy, że część tych pieniędzy można byłoby przeznaczyć na budowę parkingu dla mieszkańców.

Dane Agencji Nieruchomości Rolnych wskazują, że ceny gruntów rolnych opierają się jakimkolwiek zawirowaniom rynkowym i od dwudziestu lat pozostają w stałym trendzie wzrostowym. Bardzo prawdopodobne, że żadne inny rodzaj nieruchomości nie przyniósł takich stóp wzrostu w długim okresie. Średnia cena wszystkich gruntów sprzedanych przez ANR w III kw. br. wyniosła 20 557 zł/mkw. i była aż o 20% wyższa niż na koniec 2011 r. Najwyższe ceny uzyskiwano w grupie obszarowej 300 ha i więcej – 22,7 tys. zł/ha. Natomiast najniższe odnotowano w grupie obszarowej 1-10 ha – 16,1 tys. zł/ha. Z perspektywy dzisiejszych cen trudno uwierzyć, że średnia cena 1 ha gruntów rolnych w 1992 r. wynosiła według danych ANR jedynie 500 zł czyli ponad 40 razy mniej niż obecnie. Średnia roczna stopa wzrostu cen w całym dwudziestoleciu wynosiła 22%, a spadek cen w relacji do poprzedniego roku odnotowano zaledwie dwukrotnie.
Dzięki nowelizacji oraz stosownemu rozporządzeniu do ustawy rolnicy indywidualni mogą przy zakupie skorzystać z preferencyjnych zasad nabywania gruntów, a w szczególności z możliwości rozłożenia płatności na atrakcyjne raty. Agencja Nieruchomości Rolnych może zastosować w takim przypadku raty roczne lub półroczne z preferencyjnym oprocentowaniem w wysokości 2% rocznie, a płatność zostanie rozłożona na okres do 15 lat, pod warunkiem, że jeszcze przed zawarciem umowy nabywca wpłaci co najmniej 10% ceny nieruchomości. Rekordowe zainteresowanie przetargami organizowanymi przez Agencję Nieruchomości Rolnych przełożyło się na wzrost cen transakcyjnych.

Niższe ceny nieruchomości inwestycyjnych i wyższe zyski z wynajmu zachęcają coraz więcej osób do inwestowania w nieruchomości. Kupno mieszkania na wynajem w jednym z dużych miast to wydatek rzędu minimum 200-300 tys. zł. Jednak niższe ceny mieszkań i tylko niewielka korekta stawek za najem powodują, że rentowność najmu jest w tym roku wyższa niż w ubiegłym. Wzrasta więc aktywność inwestorów. Co czternaste mieszkanie nabywane w Polsce kupowane jest obecnie w celach inwestycyjnych.  Około 7,3 proc. osób, które w bieżącym roku kupiły mieszkania to inwestorzy. Potencjalny dochód z wynajmu przeciętnego mieszkania dwupokojowego w dużym mieście powinien wynieść średnio 6,5 proc. wartości nieruchomości, szacują analitycy tej firmy. Rok temu w podobnym przypadku rentowność brutto szacowana była na poziomie 6 proc. Posiadając mieszkanie o wartości 300 tys. zł można w ciągu roku z wynajmu osiągnąć przychód w wysokości 19,5 tys. zł.  Poszukujący mieszkań na wynajem najczęściej wybierają lokale niewielkie usytuowane w centralnych rejonach miasta lub dobrze z nimi skomunikowane. Dla osób wynajmujących liczy się bowiem łatwy dostęp centrum, a jeśli są studentami także do uczelni. Aby zmaksymalizować zysk z najmu, wybierając mieszkanie należy skoncentrować się na liczbie pokoi, a nie metrażu lokalu. Trzeba szukać takich mieszkań, które przy zakładanej liczbie pokoi mają minimalną powierzchnię. Stawki najmu takich lokali nie są znacznie niższe niż tych o większym metrażu, a przy niższej cenie zakupu rentowność, wynajmu jest większa. Inwestowanie w mieszkania jest teraz tym bardziej opłacalne, że ceny mieszkań są niższe niż przed rokiem. W ciągu roku średnia cena transakcyjna metra kwadratowego w Warszawie obniżyła się o 452 zł. Z ostatnich danych Związku Banków Polskich wynika, że w trzecim kwartale tego roku średnia cena po jakiej kupowane są mieszkania w stolicy wynosiła (rynek pierwotny i wtórny) 7333 zł/mkw., podczas gdy rok wcześniej 7785 zł/mkw. Spadkowy trend widać nie tylko w przypadku cen. Po nagłym wzroście liczby budów rozpoczętych w pierwszej połowie 2012 roku aktywność deweloperów w ostatnim czasie znacznie osłabła. Oferta rynkowa jest w prawdzie jeszcze szeroka, ale liczba rozpoczynanych budów drastycznie spadła, podobnie jak ilość pozwoleń na budowę. W najbliższym czasie należy się spodziewać tego, że oferta deweloperów zacznie się kurczyć. W Warszawie kupujący na rynku pierwotnym mają jeszcze w czym wybierać. W stolicy wystawionych na sprzedaż jest ponad 19 tysięcy mieszkań deweloperskich. W całym kraju (na rynku warszawskim, krakowskim, łódzkim, wrocławskim, poznańskim, gdańskim i katowickim) liczba oferowanych nowych mieszkań w końcówce września br. sięgała 54 tys.

Norweski fundusz państwowy przymierza się do ulokowania swoich środków na amerykańskim rynku nieruchomości. Chodzi o zawrotną na pierwszy rzut oka kwotę 11 mld dolarów, która szybko się kurczy, jeśli weźmiemy pod uwagę, że fundusz ma w portfelu aż 660 mld dolarów. Ministerstwo finansów Norwegii zobligowało państwowy fundusz (tzw. sovereign wealth fund) do tego, aby 5 proc. swoich inwestycji lokował na rynku nieruchomości. Zarządzający funduszem Norges Bank Investment Management zamierza przeznaczyć na nieruchomości w USA jedną trzecią tego limitu. Na koniec września tego roku fundusz miał 0,3 proc. aktywów w nieruchomościach, 60,3 proc. – w akcjach i 39,4 proc. – w obligacjach. Fundusze typu „sovereign wealth fund” mają za zadanie pomnażanie narodowych bogactw powstałych w wyniku handlu np. surowcami tak, aby zabezpieczyć się na przyszłość, gdy zasoby tych surowców się wyczerpią. Inwestowanie w nieruchomości jest dla nich sposobem na zróżnicowanie ryzyka wynikającego z lokowania pieniędzy w akcje i obligacje. Na przykład China Investment Corp. zarządzający aktywami o łącznej wartości 482 mld dolarów pomógł w refinansowaniu biurowca na Manhattanie należącego do funduszu Carlyle Group. Yngve Slyngstad, prezes Norges Bank Investment Management, podkreśla, że stawia na duże kompleksy biurowe w dużych miastach oraz rozwinięte centra handlowe. Obecnie jego instytucja finalizuje zakupy nieruchomości komercyjnych w Londynie, Paryżu, we Frankfurcie, w Berlinie oraz brytyjskim Sheffield. 29 listopada kupiła pierwszą nieruchomość w Szwajcarii – zespół budynków biurowych w Zurychu od banku inwestycyjnego Credit Suisse Group za 1,08 mld dol. – USA to dla nas kolejny rynek nieruchomości – mówi Slyngstad.

Na co łatwiej dostać dziś kredyt: na dom czy mieszkanie? Na nowy czy używany lokal? Bankowcy są dziś bardzo ostrożni – Wiele zależy od sytuacji materialnej danego klienta. Na pewno jednak można powiedzieć, że łatwiej pożyczyć pieniądze na mieszkanie już zbudowane. Nie wszystkie banki finansują kupno lokalu w budowie, a tym bardziej dziury w ziemi – mówi Marcin Krasoń, analityk firmy Open Finance. W bankach często powstają tzw. białe listy deweloperów. Wiadomo więc, że dana instytucja kredytuje niegotowe jeszcze inwestycje tylko od firmy z takiej listy. Michał Krajkowski, główny analityk Domu Kredytowego Notus, zwraca uwagę, że mimo podobieństw transakcji na rynku wtórnym i pierwotnym, banki stosują odmienne procedury i stawiają inne wymogi. – W przypadku kupna lokalu na rynku pierwotnym wiele banków oczekuje określonego stanu zaawansowania budowy. Jeśli jest ona na etapie tzw. dziury w ziemi, to w części instytucji z pewnością nie uzyskamy finansowania. Ponadto każdy bank weryfikuje dewelopera, jego dotychczasowe doświadczenia, zrealizowane inwestycje czy sytuację prawną i finansową. W przypadku negatywnej oceny firmy bank może odmówić przyznania kredytu – wyjaśnia Michał Krajkowski. Podobnych weryfikacji nie ma na rynku wtórnym. Tu bank ocenia tylko stan prawny i techniczny nabywanej nieruchomości, a nie osobę, która sprzedaje dom czy mieszkanie. Na dodatkowe formalności trzeba się jednak przygotować, jeśli chcemy pożyczyć na postawienie domu systemem gospodarczym. – Wówczas weryfikowane są także koszty budowy. Bank sprawdza, czy kredytobiorca jest w stanie za określoną kwotę postawić dom w przewidzianym standardzie. Minimum, jakie w większości banków jest przyjmowane, to około 2 tys. zł za wybudowanie metra kwadratowego powierzchni użytkowej. Oznacza to, że jeżeli stawiamy dom o powierzchni 150 metrów, to musimy dysponować środkami – kredyt i wkład własny – minimum 300 tys. zł – mówi Krajkowski. Krzysztof Oppenheim, doradca finansowy w Oppenheim Enterprise, uważa, że najmniej dokumentów będzie potrzeba przy kupnie na kredyt lokalu z rynku wtórnego. – Poza tym mieszkanie łatwiej wycenić niż dom – dodaje. Po wielu latach dominacji kredytów w walutach obcych – najpierw we franku szwajcarskim, a później w euro – w ostatnich kwartałach prawie wszystkie pożyczki na mieszkanie udzielane są w złotym. – W pierwszym kwartale tego roku kredyty w rodzimej walucie stanowiły 84,2 procent wszystkich hipotecznych, a w kolejnym kwartale udział ten wzrósł do 94,6 procent. Tak duża dominacja naszej waluty będzie się z pewnością utrzymywać w kolejnych miesiącach – mówi Michał Krajkowski. – Kredytów w szwajcarskiej walucie nie udziela żadna instytucja, natomiast oferty w euro są dostępne tylko dla wąskiej grupy. Mogą się o nie starać osoby zarabiające minimum kilka tys. zł miesięcznie, ewentualnie ci, których pensje są w euro. Oznacza to, że dla przeciętnego Kowalskiego dostępny jest tylko kredyt w złotym, i to ta waluta będzie dominowała w najbliższym czasie.
Ile wynosi przeciętny kredyt na mieszkanie? Z danych Open Finance wynika, że w drugim kwartale br. średnio było to 199 tys. zł. Podobnie podaje DK Notus – przeciętna kwota kredytu to nieco ponad 202 tys. zł. – Jednak duże różnice daje się zauważyć, jeśli dokonamy podziału na kredyty w złotych i kredyty walutowe. Średni kredyt złotowy to prawie 190 tys. zł, a w walutach obcych – 406 tys. zł – dodaje Michał Krajkowski. Krzysztof Oppenheim podkreśla, że poczynając od 2008 r., spada przeciętna wysokość kredytu. – W Oppenheim Enterprise w 2008 r. było to 420 tys. zł, w 2010 r. – 335 tys. zł, a w tym roku już tylko 285 tys. zł – wylicza doradca. – Rzadko zdarza się klient, który ubiega się o 1 mln zł, choć było kilka takich przypadków w tym roku. Natomiast w 2008 r. dość często zdarzały się umowy kredytowe na ok. 2 mln zł. Rekordzista pożyczał u nas 2,8 mln zł. Z ostatnich danych Open Finance wynika, że aż o 21 proc. (rok do roku) zmniejszyła się w ostatnim kwartale liczba udzielonych kredytów mieszkaniowych.